به تُ فکر می‌کنم مثل خسته به خواب ، نرگس به اردیبهشت

خاطرت خیلی عزیز است آقای من ، و برای دوست داشتنت مگر می توانم یک لحظه ، حتی کم بگذارم یا دلم برایت تنگ نشود؟ باور کن مثلِ طعمِ پرتقال و انارِ پاییز ، آنقدر برایم دلنشین و شیرین هستی که اگر خدا عمری بدهد ، تا صد سالِ آینده بدونِ پلک زدن نگاه می کنم تمامِ زیبایی هایت را . دلت که بغل بخواهد ، محکم و از رویِ عشق طوری به سینه ام می چسبانم ت ، تا انگشت به دهان بمانند تمامِ آدم هایی که ادعایِ عشق را دارند ، خانه‌ یِ تو میانِ این چهارچوبِ بُتنی نیست که . از صدایت می بوسمــ ت را...