می خواهمت ای دوری ات آزمون ِتلخ ِ زنده به گوری

محبوب ِ من تُ را می‌خواهمت ، چنان آزادی ، چنان صدای مستِ باران بر بام شیروانی ، می‌خواهم تُ را چنان پرتوی نور که می‌تابد بر پیکرِ هر تاریکی ، می‌خواهمت چنان رقصِ ابر و موسیقی‌های رعد که می‌تازند بر کوهساران ، مقتدر ، شگرف ، پربار و جنون‌آمیز . می‌خواهم تُ را چنان شکوفه برای گیاه ، آب و هوا و غذا . می‌خواهمت مثل شبنم که در بامداد فرود می‌آید بر تنِ سرزمین دلم . تُ را من می‌خواهم چنان دشت که علف را می‌بوسد ، چنان علف که آب و آفتاب را ، چنان وزش باد بر موی از صدایت می بوسمــ ت را...